Natkung Review: 5 Centimeters Per Second : ระยะห่าง เวลา และพันธนาการของหัวใจ (เศร้ามาก)

5 Centimeters Per Second เป็นเรื่องราวของคน 2 คน ที่ระยะห่างและช่องว่างของเวลา พรากคนทั้งคู่ให้แยกจากกัน คนนึงสามารถก้าวไปข้างหน้า แต่อีกคนกลับถูกพันธนาการไว้กับความทรงจำ

หนัง เรื่องนี้เป็นผลงานชิ้นล่าสุดจาก "มาโกโตะ ชินไค" ผู้กำกับที่ถูกยกย่องให้เป็น "มิยาซากิคนต่อไป" (ฮายาโอะ มิยาซากิ คือผู้กำกับแอนนิเมะระดับตำนาน แห่งค่าย จิบลิ สตูดิโอ) ก่อนหน้านี้ ชินไค ฝากผลงานไว้ให้ฮือฮามาแล้ว 3 เรื่อง คือ

"She and Her Cat" แอนนิเมะขนาดสั้น 5 นาที ที่กวาดรางวัลไปมากมาย " Voices of a Distant Star" เรื่องของหญิงสาวซึ่งถูกส่งไปอวกาศ แล้วเธอมีเพียงโทรศัพท์มือถือ ที่ส่งข้อความหาคนรัก และเรื่อง "The Place Promised in Our Early Days" หญิงสาวผู้ตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน และห้วงเวลาที่กำลังจะดูดกลืนโลก สำหรับ 5 Centimeters Per Second ผลงานเรื่องล่าสุดของ ชินไค ก็ถูกยกย่องให้เป็นงานระดับมาสเตอร์พีช

5 Centimeters Per Second ให้ภาพที่งดงามเกินบรรยายตามมาตรฐานของ ชินไค ส่วนวิธีการเล่าและประเด็นหลักของเรื่องเหมือนกับผลงานก่อนหน้าของเขา

โดย ยังคงเล่าเรื่องของการเดินทาง ระยะห่างและความแตกต่างของเวลา การก้าวเดินไปข้างหน้า และการจมอยู่กับความหลัง เพียงแต่ "5 Centimeters Per Second" เล่าเรื่องแบบชีวิตจริง ไม่ใช่ลักษณะนิยายวิทยาศาสตร์ โดยที่แบ่งการเล่าเรื่องเป็น 3 ตอน 3 ห้วงเวลา

ตอนที่ 1 : Cherry Blossom "ซากุระร่วง"

ทา กากิ โทโนะ กับ อาการิ ชิโนฮาระ เนื่องจากงานของพ่อแม่ ทำให้พวกเขาต้องย้ายโรงเรียนกันอยู่บ่อยๆ ทั้งคู่กลายเป็นเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ย้ายมาเข้าเรียนที่โรงเรียนประถมเดียวกันในโตเกียว เนื่องจากมีความสนใจคล้ายๆกัน ก่อเกิดเป็นความผูกพัน ที่เรียกได้ว่า "รักแรก"

ท่ามกลางละอองกลีบซากุระที่กำลังร่วงหล่น อาการิรำพึงกับทากากิว่า

"นี่...เธอรู้มั๊ย กลีบดอกซากุระมันร่วง 5 เซนติเมตรต่อวินาทีล่ะ"
"นี่...มันดูเหมือนกับหิมะตกเลยว่ามั้ย"แล้วอาการิก็ออกวิ่ง พร้อมกับเสียงหวูดรถไฟที่ดังใกล้เข้ามา ทากากิวิ่งตามหลังไป แต่เพียงเสี้ยววินาที อาการิไปอยู่อีกฝั่งของทางรถไฟ

"อาการิ!" ทากากิร้องเรียกอยู่อีกฝั่ง
"ปีหน้า...ฉันหวังว่าเราคงได้ดูซากุระบานด้วยกันอีกนะ" อาการิบอก

สิ้น เสียงอาการิ เจ้าม้าเหล็กตัวเขื่องก็วิ่งฝ่ากลางคนทั้งคู่ และเป็นสัญญาณเริ่มต้นของการลาจาก อาการิต้องย้ายไปที่จังหวัดโทชิงิ ซึ่งอยู่ทางเหนือขึ้นไปจากโตเกียว ทั้งคู่ใช้วิธีการเขียนจดหมายหากัน แต่ระยะห่าง ก็ค่อยๆแยกความผูกพันของทั้ง 2 โดยที่พวกเขายังไม่รู้ตัว

ก่อน หน้านั้นทั้งคู่สัญญาจะเข้าม.ต้น ที่โรงเรียนเดียวกัน อาการิ ทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะอยู่ที่โตเกียวต่อ โดยที่เธอขอพ่อแม่จะอยู่กับป้า แต่ว่าพ่อแม่เธอไม่ยอม เพราะอาการิเป็นเพียงเด็กประถม

หนึ่งปีผ่าน ไป ก็ถึงคราวที่ทากากิต้องย้ายบ้าง แต่คราวนี้เขาต้องไปไกลถึงจังหวัดคาโกชิมา ซึ่งอยู่เกือบใต้สุดของญี่ปุ่น ทากากิจึงเดินทางไปพบกับอาการิเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่พวกเขาจะอยู่ไกลเกินจะกว่าจะพบกันได้

หน้าหนาว หิมะ และการเดินทางด้วยระบบรางที่สลับซับซ้อน ประหนึ่งกำลังจะบอกว่า ทางข้างหน้าของคนทั้งคู่ที่จะอยู่ด้วยกันนั้นแสนรางเลือน เลยเวลานัดแล้ว แต่ทากากิ ยังไปไม่ถึงไหน รถไฟแต่ละขบวน ต้องล่าช้า ทุกนาทีที่ผ่านพ้นมันเหมือนกัปกัลป์ เวลาของความทุกข์แห่งการรอคอยค่อยๆ ไหลผ่านร่างกายเขา เข้าไปเกาะกินหัวใจของทากากิ

กลาง ดึกที่หนาวเย็น อาการิยังคงรอคอยการมาของ ทากากิ เมื่อทั้งคูได้พบกัน อาการิกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ คนสองคนก้าวเดินบนหิมะคู่กัน หัวใจตอนนี้อาจอบอุ่น แต่โลกก็ไม่ปราณีพวกเขาเลย ไม่นานรอยเท้าที่ประทับเคียงคู่ก็เลือนหาย ไปพร้อมกับเกล็ดหิมะหนา

* "ในห้วงเวลานั้น แหล่งพำนักของหัวใจ จิตวิญญาณ และความเป็นนิรันดร์เริ่มกระจ่างชัดในหัวใจผม ราวกับว่าผมเข้าใจทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตผมตลอด 13 ปีที่ผ่านมา และช่วงเวลาที่ใกล้มาถึง ผมเริ่มเศร้า...จนมิอาจทานทนได้

ความ อบอุ่นของอะคาริ จิตวิญญาณของเธอ ผมควรปฏิบัติอย่างไร ควรนำมันไปไว้ที่ใด มันคือสิ่งที่ผมไม่อาจล่วงรู้ เรามิอาจอยู่ด้วยกันชั่วนิรันดร์ นับจากคืนนี้ เป็นความจริงที่ผมรู้ซึ้งดี

ยังมี ชีวิตมากมายรอเราอยู่ข้างหน้า มือแห่งกาลเวลาได้แยกเราให้ยิ่งห่างจากกันอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้ แต่ว่าความกังวลเหล่านั้นแทบจะหายไปในทันที และหลังจากนั้น คงเหลือเพียงริมฝีปากนุ่มของอะคาริ"

รอยจูบแรกอันหอมหวาน กับการลาจาก ทากากิไม่สามารถบอกกับเธอได้ ว่าจดหมายบรรยายความรู้สึกที่แท้จริงของเขาถูกพัดหายไปในพายุ อาการิเองก็ไม่ได้มอบจดหมายที่เธอได้เตรียมมาเพื่อเขา ทั้งคู่ลาจากกันทั้งอย่างนั้น ทิ้งเพียงความทรงที่นุ่มนวลแต่เหน็บหนาว ในคืนอันหฤโหด

ตอนที่ 2 : Cosmonaut "นักท่องอวกาศ"

ที่ จังหวัดคาโกชิมา ตอนนี้ทากากิอยู่ชั้น ม.ปลายแล้วและกำลังจะจบในไม่ช้า คานาเอะ ซึมิดะ เป็นเพื่อนร่วมห้องของทากากิ และหลงรักเขามาตั้งแต่ที่เขาย้ายมาตอน ม.ต้น แต่เธอก็ไม่เคยสารภาพกับเขาเลย ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เธอรีบมาโรงเรียนแต่เช้าเพื่อจะได้เจอหน้าทากากิตอนซ้อมยิงธนูเสร็จ เธอยืนรอเงียบๆคนเดียวจนค่ำ เพื่อที่จะได้กลับบ้านพร้อมกันกับทากากิ เป็นอย่างนั้นเรื่อยมา จนใกล้เวลาที่พวกต้องจากกัน

คานาเอะชอบเล่น เซิร์ฟ แต่ดูเหมือนเธอจะยังขึ้นไปยืนบนเกลียวคลื่นไม่ได้สักที เช่นเดียวกับอนาคตที่เธอยังคงสับสน คานาเอะ ตัดสินใจที่จะใช้เวลาช่วงสุดท้ายก่อนจบ สารภาพรักกับทากากิ ถึงแม้ทากากิจะอ่อนโยนและเป็นมิตรกับคาเนะแค่ไหน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะยังคงคิดถึงใครคนหนึ่งเสมอ

ทากากิยังคงมีภาพฝัน ของอาการิในใจอยู่เสมอ ทุกครั้งที่เขาจ้องมองดวงดาว หรือท้องทะเล มักปรากฏภาพของอาการิ อยู่ข้างกายเขาเสมอ ทำให้ไม่เหลือที่ว่างสำหรับคนอื่น แต่ทำไมนะ ข้อความที่เขาพิมพ์ถึงอาการิบนมือถือตลอดมา เขาจึงไม่สามารถกดส่งมันให้เธอได้

คืนหนึ่งระหว่างทางกลับบ้าน รถไฟขนกระสวยอวกาศเคลื่อนผ่านหน้าพวกเขาไปอย่างช้าๆ

"มันดูยิ่งใหญ่จังเลยนะ" ทากากิบอก

"มีคนบอกรถไฟนี่ มันวิ่งเร็ว 5 กิโลเมตรต่อชั่วโมงล่ะ" คานาเอะบอก

ในตอนที่คานาเอะจะสารภาพรักกับทากากินั่นเอง กระสวยอวกาศก็ถูกส่งขึ้นไปบนท้องฟ้า มันสะกดสายตาของคนทั้งคู่ให้ตะลึงงัน

"พลัง ที่มองไม่เห็น ส่งมันจากมือเรา ไปสู่สวรรค์ มันยังคงสะกดสายตาเราได้ ถึงแม้มันจะขึ้นไปสู่ความมืดมิดในห้วงเวลาอันไกลโพ้นและเกินกว่าเราจะเอื้อม ถึง ทิ้งไว้เพียงหมอกควันไว้เบื้องหลัง

ในตอนที่จ้องมองมันอยู่นั้น ฉันก็เริ่มตระหนักได้ว่า ทำไม ทากากิ จึงดูต่างจากเด็กผู้ชายคนอื่น และในขณะเดียวกัน ฉันก็เข้าใจแล้วว่า ทากากิไม่เคยมองมาที่ฉันเลย นั่นทำให้ฉันไม่ได้พูดอะไรออกไปเลย ถึงแม้ว่าทากากิจะใจดีกับฉันยังไง แต่เขาก็ยังคงมองไปในที่ๆแสนไกล ไกลจากตรงที่ฉันยืนอยู่ แต่ว่าหลังจากวันนี้ วันพรุ่ง หรือวันต่อๆไป ถึงยังไงฉันก็ยังคงรักเขา คิดถึงแต่เพียงเขา...

คืนนี้ฉันทำได้เพียงแต่ร้องให้จนหลับไป...เพียงคนเดียว"

ตอนที่ 3 : 5 Centimeters Per Second "5 เซนติเมตรต่อวินาที"

ใน วันที่ดอกซากุระบานสะพรั่ง ทากากิที่ตอนนี้กลายเป็นโปรแกรมเมอร์ที่โตเกียว เดินมองกลีบซากุระที่ยังคง ร่วงด้วยความเร็ว 5 เซ็นติเมตรต่อวินาที โดยที่เขาไม่รู้ตัว เขาสวนทางกับหญิงสาวคนหนึ่งบนรางรถไฟ แต่ก่อนที่เขาจะทันรู้ตัว รถไฟก็วิ่งตัดผ่านพวกเขาอีกครั้ง

อาการิในวันนี้ เธอกำลังเตรียมตัวที่จะแต่งงาน แต่จดหมายฉบับหนึ่ง ที่เธอพบในกล่องใบเก่า ก็ทำให้เธอได้หวนคิดถึงเรื่องราวเมื่อครั้งยังเด็ก เธอจึงเดินทางมาที่ๆความทรงจำของเธอได้เริ่มต้นอีกครั้ง

ทากากิ ในวันนี้เขาก็ยังมองขึ้นไปหาสิ่งที่ไกล จนเขาไม่สามารถเอื้อมคว้าได้อีกแล้ว เขายังคงถูกพันธนาการไว้ด้วยห้วงเวลาเก่า วันที่อาการิบอกกับเขาว่า กลับซากุระนั้นหล่นด้วยความเร็ว 5 เซนติเมตรต่อวินาที

ดูเหมือนทุก สิ่งในโลก จะมีระยะ มีเวลาในการตกกระทบ และมีจุดจบในที่สุด อาการิ ปลดปล่อยตัวเองเองจากความทรงจำ และก้าวเดินไปบนเส้นทางใหม่ ทิ้งให้อดีตเป็นเพียงความทรงจำสีจาง ที่เมื่อคิดถึงก็อมยิ้มได้

คานา เอะ ที่ไม่ไล่ตามคว้าสิ่งที่อยู่ไกลเกินกว่าจะเอื้อมถึง เธอเปลี่ยนความรู้สึกนั้น ให้เป็นพลังในการก้าวต่อไปของเธอ และในที่สุดเธอก็สามารถไปยืนอยู่บนเกลียวคลื่นแห่งจำอย่างทรนง

จะมีก็ เพียงทากากิ ที่กลีบซากุระยังคงไม่ตกถึงพื้น เขายังคงติดอยู่ในบ่วงความทรงจำ ถึงจะมีชีวิตต่อไปได้ แต่หัวใจก็เหน็บหนาวและมืดมิด

ใน วันที่ดอกซากุระบานสะพรั่ง ทากากิ เดินมองกลีบซากุระที่ยังคงร่วงด้วยความเร็ว 5 เซ็นติเมตรต่อวินาที โดยที่เขาไม่รู้ตัว เขาสวนทางกับหญิงสาวคนหนึ่งบนรางรถไฟ แต่ก่อนที่เขาจะทันรู้ตัว รถไฟก็วิ่งตัดผ่านพวกเขาอีกครั้ง

เมื่อรถไฟเคลื่อนตัวจากไป ไม่มีใครยืนอยู่ตรงนั้นอีกแล้ว....

ผลงานแอนนิเมะเรื่อง 5 Centimeters Per Second ถึงเนื้อเรื่องจะเจ็บร้าว แต่ผมก็ยังรู้สึกได้ถึงความงดงามของการลาจาก

และถึงแม้ว่าจะช้าหน่อย สักวันหนึ่ง "ผมและทากากิ คงสามารถผ่านมันไปได้"

fat_kj

* คำแปลของส่วนนี้จาก http://oonarak.multiply.com

มิวสิควิดีโอประกอบหนัง 5 Centimeters Per Second

เพลง One More Time, One More Chance

*************************************************************************

อ่านเนื้อเรื่องเเล้วไม่เข้าใจก็ต้องไปดูกัน

ตอนที่ 1 : Cherry Blossom "ซากุระร่วง"
ตอนที่ 2 : Cosmonaut "นักท่องอวกาศ"
ตอนที่ 3 : 5 Centimeters Per Second "5 เซนติเมตรต่อวินาที"

Natkung Review

วันอาทิตย์ที่ 30 ตุลาคม พ.ศ. 2554

5 Centimeters Per Second : ระยะห่าง เวลา และพันธนาการของหัวใจ (เศร้ามาก)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

เกี่ยวกับฉัน

Hello